ΜΑΖΙ ΣΟΥ...ΚΑΙ ΜΕΧΡΙ ΤΟ ΓΚΡΕΜΟ!

Το Σάββατο το απόγευμα, λίγο πριν τις 5, ίσως η Αναγέννηση να βρίσκεται με τα δύο πόδια στη Δ' Εθνική ( και όχι στη Γ'). Για να αποφευχθεί αυτό όμως, έχει την ευκαιρία με νίκη επί του πρωτοπόρου ΠΑΣ Γιάννινα να πάρει παράταση ζωής. Μια ενδεχόμενη νίκη κόντρα σε ένα τόσο μεγάλο αντίπαλο, δε θα έχει αντίκτυπο μόνο στο βαθμολογικό πίνακα, αλλά και στην ψυχολογία, η οποία είναι απαραίτητο να τονωθεί ενόψει της δύσκολης συνέχειας. Χωρίς υπερβολή, ο αγώνας αυτός για την Αναγέννηση αποτελεί το πιο κομβικό σημείο που έχει βρεθεί η ομάδα τα τελευταία 3-4 χρόνια. Είναι ένα ματς που οι κιτρινόμαυροι θέλουν μόνο τη νίκη, με την οποία θα πάρουν οξυγόνο. Βέβαια, μετέπειτα ακολουθούν ακόμα 9 τελικοί για τους οποίους ισχύει το ίδιο. Έτσι, δεν υπάρχουν περιθώρια για την Αναγέννηση να διαλέγει ματς, για τα οποία θα πάει για την ισοπαλία ή την καλή εμφάνιση. Θέλει νίκες και μόνο νίκες, και ας μην έρθουν! Αρκεί να βλέπει ο κόσμος, πως οι παίκτες ματώνουν τη φανέλα που φοράνε. Αυτός ο κόσμος, που και φέτος παρά την κακή πορεία της ομάδας στέκεται δίπλα της, πολλές φορές κάτω από αντίξοες καιρικές συνθήκες και οι πίκρες που πήρε, δυστυχώς μέχρι στιγμής είναι περισσότερες από τις χαρές. Δεν το αξίζει όμως αυτό ο περήφανος λαός της Αναγέννησης! Οι παίκτες και ο καινούργιος προπονητής πρέπει να το καταλάβουν αυτό. Ήδη ο κ. Παπαχρήστου έχει δώσει ιδιαίτερο βάρος στην τόνωση του ηθικού των παικτών και πιστεύουμε, πως θα τα καταφέρει τουλάχιστον ως προς τον τομέα αυτό, αφού αποτελεί τον μετρ του είδους. Ότι και αν γίνει πάντως, ένα είναι σίγουρο, πως ο κόσμος θα σταθεί στο πλευρό της ομάδας, όποιος και αν είναι ο επίλογος της χρονιάς. Η αρχή γίνεται αύριο στις 3 στο στάδιο απέναντι σε έναν πανίσχυρο αντίπαλο. Δεν πρέπει να λείπει κανένας...

Υ.Γ Την ώρα που εμείς ασχολούμαστε με τη σωτηρία της Αναγέννησης, η ζωή έρχεται να μας υπενθυμίζει, πως υπάρχουν πολύ πιο σοβαρά θέματα, όπως η υγεία. Δυστυχώς δυο παληκάρια έχασαν τη ζωή τους τόσο άδικα, στην προσπάθεια τους να υπερασπίσουν την πατρίδα τους, κι όμως δεν έγινε τόσος ντόρος, όσο με το θάνατο του Αλέξανδρου. Ποτέ δεν ήμουν υπέρ των αστυνομικών, αλλά αν στη θέση τους βρίσκονταν φοιτητές, άραγε τι θα είχε συμβεί;