Η ΔΙΟΙΚΗΣΗ ΦΟΒΑΤΑΙ ΤΟΥΣ ULTRAS Ή ΟΙ ULTRAS ΤΗ ΔΙΟΙΚΗΣΗ;;;

Έχει περάσει ένας μήνας από την απόφαση των οργανωμένων να κάνουν αποχή από τους αγώνες της Αναγέννησης στην Καρδίτσα, κι όμως οι δυο πλευρές επίσημα δεν έχουν εκφράσει το ενδιαφέρον για κάποια συνάντηση, που θα τεθούν επί τάπητος τα θέλω και τα πιστεύω του καθενός. Βέβαια, η πρώτη που έχει την υποχρέωση να κάνει την κίνηση για τη σύσφιξη των σχέσεων τoυς είναι η διοίκηση. Όλοι καταλαβαίνουμε την προσπάθεια που γίνεται από πλευράς διοικούντων για τη σωτηρία και την εξυγίανση της ομάδας, λόγω των χειρισμών του ακατανόμαστου, και άπαντες είναι ευγνώμονες που σε τόσο δύσκολους καιρούς, κάποιοι άνθρωποι έβαλαν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Δυστυχώς όμως, οι ενέργειες της διοίκησης προς το πρόσωπο των οργανωμένων κρίνονται ερασιτεχνικές. Πρώτον, η μεταφορά του πιο ζωντανου κομματιού της εξέδρας στο άψυχο και άχαρο πέταλο που βρίσκεται 20 μέτρα πίσω από τη μια εστία, απενεργοποίησε τη δυναμική της έδρας κατά ένα μεγάλο ποσοστό. Εδώ τίθεται το ερώτημα όμως: Οι ultras όταν άκουσαν την είδηση έκαναν κάποια κίνηση προς τη διοίκηση ή πήγαν σε κανά δυο ματς και είπαν δεν μας αρέσει το πέταλο και αυτό ήταν;;; Δεύτερον, με την  αδικαιολόγητη αστυνομοκρατία που επικρατεί στο γήπεδο πρέπει κάποια στιγμή να γίνει κάτι. Το ποδόσφαιρο δεν είναι πόλεμος, είναι τρόπος ζωής και μερικοί αργά ή γρήγορα πρέπει να το καταλάβουν. Αυτό είναι αποκλειστικό καθήκον της διοίκησης. Τρίτο και τελευταίο, κάποιοι αποκαλούν ή αποκάλεσαν τους ultras ρεμάλια και καθήκια. Αυτοί οι ίδιοι, έχουν την υποχρέωση να καταλάβουν πως τα παιδιά αυτά έχουν δώσει και την ψυχή τους γι' αυτή την ομάδα και στις δύσκολες εποχές που πέρασε η Αναγέννηση ήταν κοντά της. Από την πλευρά τους όμως, οι οργανωμένοι αν έχουν κάποιο πρόβλημα με τους διοικούντες, πρέπει να τους το πούνε από κοντά. Η ΑΠΟΧΗ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΛΥΣΗ. Με τον απλό διάλογο και μόνο, μπορεί να λυθεί η παρεξήγηση ανάμεσα τους, ώστε το στάδιο της Καρδίτσας να ξαναγίνει το φόβητρο κάθε ομάδας. ΟΛΟΙ ΜΑΖΙ ΕΝΩΜΕΝΟΙ ΜΠΟΡΟΥΜΕ... ΔΕ Σ' ΑΦΗΣΑΜΕ ΜΟΝΗ ΣΟΥ ΠΟΤΕ...